۱۳۸۷ فروردین ۲۲, پنجشنبه

ماییم که از خاک به افلاک رساندیم.

غلط کردیم و بد کردیم.
ما نبودیم که از خاک به افلاک رسیدیم.
مشتی آدم خاکی پای برسینه های ما نهادند و روی دوش ما ایستادند و
به افلاک رسیدند.

و دیوار ها ماندند طعمه باد و باران و دلخوش به غباری که شاید از ویرانی آنها
به افلاک خواهد رسید.

دیوار چهار دیواری

۱ نظر:

مردیوجان گفت...

دیو دوستم
دستِ کم
ما از خاک
تا یک قدم مانده به افلاک
پیوسته ایم و استوار
بیچاره دوستان خاکی به افلاک رسیدمان
که زیر پایشان
خالی است
بی ما