زمزمه های دل خسته من!

وقتی میدونی چطوری لقمه رو از دهن کسی بزنی ، چه نیازی داری بدونی چطوری لقمه درست کنی؟
وقتی میدونی تو خونه همسایه استخر و جکوزی هست ، چه نیازی داری بدونی چطوری باغچه ات رو نجات بدی؟
وقتی میدونی چطوری هسته اتم رو بشکافی ، چه نیازی داری بدونی هسته بادوم چه ریختیه؟
وقی میدونی تو عالم بالا چی می گذره ، چه نیازی داری بدونی تو زمین چه خبره؟
وقتی میدونی از کجا اومدی و به کجا میری ، چه نیازی داری بدونی چه غلطی داری می کنی؟
وقتی همه این ها و خیلی چیزای دیگه رو میدونی ، چه نیازی داری که فکر کنی؟
وقتی که فکر نکنی ، اصلا چه نیازی داری حرف بزنی؟

ولی من دلم پره .... دل خسته ام خیلی پره ..... بگذار یه بار هم که شده حرف دلم رو بزنم:
"قارررررررررررررررررررررررررررررت"
آخیش .....
نه مثل اینکه تموم نشده......
......
اوخ ، اوخ .....
آخه دلکم، وقتی حرفت خریدار نداره ، چرا با حرف های بودار جرم خودت رو زیاد می کنی؟
راست می گی ، تقصیر خودمه .... اگه بتونم این چرندیاتی که به خورد ملت میدن رو از برنامه غذلییم حذف کنم ، اونوقت توهم دیگه مجبور نیستی حرف بزنی.