خوشحال...نو...و بهاری

من گفتم که من دلگیر بودم؟
اِ....من بودم که دلگیر بودم؟.. چرا؟
آها...حالا یادم اومد من دلگیر بودم....
بودم
چون داشتم یاد میگرفتم که عادت کنم ، که از عادت کردن متنفرم
چرا میگن وقتی عادت میکنی آرومی؟
واقعا آرومن یا عادت کردن که بی تفاوت باشن
ازش منزجر میشم
چون عادت زندگی و زندگی کردن رو انکار میکنه
یه جورایی خودمونو
و این قابل تحمل نیست
اینا دلگیری های من بودن
حالا این وسط باید با چی یا با کی جنگید؟ با خودم ؟ با زندگی؟ با دیوای دور و برم؟
با خودم
آهاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااای دیواطیفی بیا جلو
بیا کدورت هامونو حل و فصل کنیم
بیا بریم تو شیکم همدیگه بیا تا بجنگیم و از شر این گنگی ذهن خلاص شیم
یا یکیمون میمیره ، یا تو میمیری ، یا به نتیجه درست میرسیم
بیا نترس ...من مواظبتم...نمی دارم با درد بمیری
این جنگ خیلی طولانی شد
ولی کدورت بین منو و ذهنم برطرف شد
غبار ها پاک شد
قفل دهنه حرفای منم باز شد
ولی خوب خرجش زیاد شد
کشتن ذهن و دادن خسارت به خونوادش، خریدن یه ذهن تازه تر و بزرگتر.
به جز خرج مالیه وحشتناکش ، بد ترین هزینش ساییده شدن خودم بود
ولی نتیجه خوبی داشت
نتیجه اش بهاری شدن بود
حالا اهالی عزیز دیولاخ که همتونو دوست دارم
هر صبح که چشمهای نازنینتونو رو به صبح دل انگیز دیولاخ باز میکنید
نسیم آروم دل نوازی رو که صبح گاه از شمال شرق میوزه رو حس کنین
و بیاد بیارید که بهاره ...خوشحال باشید ...نو باشید ...و بهاری
دوستون دارم ...دیولااااااااااااااااااااااخ