تولد یک قهرمان

میرزا یه بچه معمولی بود ... معمولی مثل همه بچه های دیگه ... تو دوسالگی دویدن آموخت ، سه سالگی مباحثه .
تو پنج سالگی مقالاتی راجع به هوش مصنوعی وجبر بول نوشت که البته هیچوقت چاپش نکرد چون به هوش غیر مصنوعی اعتقادی نداشت. همون سال ها تئوری روانشناسی خودش رو بر اساس اصل عدم قطعیت هایزنبرگ پایه ریزی کرد و تاثیر نظریه نسبیت عام رو در مباحث جامعه شناسی بررسی کرد.
درست مثل همه بچه های دیگه.
تنها چیز غیر معمولی میرزا دماغش بود. اون دماغ داشت. یه دماغ ضایع.
اوایل خودش متوجه نبود و فکر می‌‌کرد دماغش خیلی معمولیه. البته وقتی شش سالش بود، قبل از مسابقات المپیک از رو دارحلقه افتاد و دماغش شکست. ولی مساله مهمی نبود. فقط ظاهرش خراب شد. چیزی که راجع به دماغ میرزا عجیب بود این بود که دماغش کار می‌کرد.

اولین بار که میرزا بخاطر دماغش تو دردسر افتاد وقتی بود که تلویزیون خونشون رو تبدیل به ماشین لباسشویی کرد. تلویزیونی که پدرومادرش به سختی خریده بودند ولی به هرحال تلویزیون بوی گند می داد. هروقت روشن می‌شد میرزا بخاطر بوی گندی که منتشر می‌شد تقریبا از حال می‌رفت و لرز می‌کرد.

جریان تلویزیون زود از یادها رفت و سرنوشت ماشین لباسشویی اش هم مثل باقی دستاوردهاش بود.

سطل آشغال.

سرنوشتی که خود میرزا هم تو هفت سالگی دچارش شد. میرزا رسما به سطل آشغال انداخته شد. جایی که بدترین بوهای زندگی اش رو استشمام می‌کرد. بوی مدرسه و بوی گند معلم ها و بوی نفرت انگیز ناظم ها. میرزا به هیچ وجه نمی‌تونست از شر این بوها خلاص بشه. بنابراین تمام سعی اش رو می‌کرد که حداقل تماس رو با اونها داشته باشه و چاره اش هم ساده بود . متن تمام کتاب های درسی ،از روی جلد گرفته تا شعار های مزخرف پشت جلد رو از حفظ بود ، به این ترتیب نیازی نبود که اون کتاب های بوگندو رو همراه خودش اینور و اونور ببره . البته همیشه هم حواسش بود که جواب همه سوالهای معلم ها رو نده و فقط اونقدری جواب بده که معلم دست از سرش برداره.
میرزا متوجه شده بود که اگه جواب همه سوالهای معلم ها رو بده بیشتر تو دردسر میوفته ، چون یا معلمش به این حقیقت که فقط یه موجود متعفنه و وجودش هیچ فایده ای برای میرزا نداره پی می‌برد و سعی می‌کرد خلاف این موضوع رو به میرزا ثابت کنه و یا اینکه کلی به خودش می‌نازید که چه شاگرد خوبی تربیت کرده و سعی می‌کرد میرزا رو همه جا به نمایش بزاره و هردوی این حالت ها هم برای میرزا معنی دردسر داشت. حالت دیگه ای هم متصور نبود چون میرزا به این نتیجه رسیده بود که معلم دستگاهی است بوگندو، زرزرو و عاری از شعور. موجودی که فکر می‌کند می‌داند و تجربه اش از تمام دنیای فکر و فکر کردن تنها به همین مورد ختم می‌شود.
×××
مدرسه آشغالدونی اصلی نبود بلکه دروازه ورود به سطل آشغال بزرگ بود .
تو جامعه آشغال ها هم، مثل همه جوامع دیگه، اصل امنیت حکمفرما ست . اصلی که جامعه رو در برابر ناامنی و تهدید محافظت می‌کنه، و توی جامعه آشغال ها هر موجود زنده جدیدی یک تهدید محسوب میشه پس باید تبدیل به یه آشغال بشه.
دنیای آشغال ها دنیای عجیبیه. موجودات ریز و فعالی اونجا هستند که هر چیز زنده ای رو از بین می‌برند . اما زندگی بازیهای زیادی داره ، یکی از این بازیها رو بهش می‌گیم فرایند تخمیر.

مرحله اول تخمیر ، تخمیر هوازیه که به محض ورود به جامعه آشغال ها شروع میشه و اگه به موقع جلوی این فرآیند رو نگیری کم کم فرایند تخمیر به گندیدگی، فاسد شدن و متلاشی شدن منجر میشه که نهایتا جزئی از چرخه می‌شی. ولی اگه بموقع خودت رو نجات بدی شرایط فرق می‌کنه. مرحله دوم تخمیر رو بهش می‌گن تخمیر غیر هوازی. تو این مرحله اگه جلوی رسیدن هوا به ماده درحال تخمیر رو بگیری ،بسته به شرایط، ممکنه که فرآیند تخمیر کامل بشه. موجود تخمیر شده جدید معمولا هیچ ربطی به اصلش نداره ولی به هرحال جزئی از سیستم نشده.
×××
با ورود به مدرسه فرآیند تخمیر هوازی در مورد میرزا آغاز شده بود. میرزا بدون اینکه متوجه باشه چه بلایی سرش اومده فقط احساس عجز و ناتوانی می‌کرد. میرزا حتی قادر نبود حرف بزنه ، سوال کنه، انتقاد کنه ، نه بگه. میرزا دیگه به خودش ایمان نداشت. هیچ توانایی ای در خودش نمی‌دید.میرزا قادر به انجام هیچ کاری نبود وهیچ تصمیمی به غیر از تصمیمات کم اهمیت و تعریف شده نمی‌تونست بگیره. این ها همگی اثرات اولیه تخمیر هوازی هستند.
اما تحمل بوی گند آشغالدونی برای میرزا غیر ممکن بود بنابراین میرزا ارتباط خودش رو با تمام دنیای خارج از خودش قطع کرد و با جدا شدن از دنیای بیرون از خودش وارد مرحله تخمیر غیر هوازی شد. شرایط میرزا با ورود به تخمیر غیر هوازی کمی عوض شد. اون تو خودش قابلیت نفی و مبارزه رو پیدا کرد اما اونقدر ضعیف بود که حتی در مقابل آشغال های بی چیز و کم اهمیت هم نمی‌تونست مقاومت کنه بنابراین به ضعیف ترین موجودی که می‌شناخت حمله کرد. خودش.
اصل امنیت، سوای تمام آموزشهای دیگه اش ، بهت یاد میده که نباید به دیگران صدمه بزنی ، باید بچه خوب و حرف گوش کنی باشی، باید فلان و باید بهمان باشی. اما همیشه در برابر دیگران. بنابراین بی‌دفاع ترین موجود دراین وادی خودتی. 
و اینطوری قهرمان قصه ما متولد شد. 
میرزا آویزون خان ِ کج قبای ِ صورت پنهان.

هواسرده و آتیش هم داره کم کم خاموش میشه. من باید برم برای امشبم یه سرپناهی پیدا کنم. پاشید برید سراغ کاروزندگیتون. انتظار

نداشته باشید که بشینم اینجا و تا صبح قصه هزار و یکشب براتون تعریف کنم.

دیوار چاردیواری