جعبه ی مداد رنگی...

میترسم...

از سیاه

از سفید

از خودم ( خاکستری)

توبه کرده بودم که دیگه ننویسم

هیچی نگم

ولی الان که دارم به دستام نگاه می‌کنم

قلم رو بغل کرده و داره میبوسدش- درست مثل تصویر ضدنوری که از یه عشق بازی توی غروب آفتاب لب ساحل تو ذهنمون نقش بسته

ولی قلم داره کاغذ رو نوازش می‌کنه

انگار اصلا متوجه دست من نیست

یاد خودم می‌افتم

دلم میخواد چشامو ببندم

فقط یه آغوش میخوام که توش چند دقیقه ای به هیچی فکر نکنم- آروم باشم

امشب حتی فرشته ی خواب هم آغوشش رو ازم دریغ کرده

یاد فردا می‌افتم

فردایی که هنوز نیومده

" امشب هم اومد و کسی ما رو نکشت..."

آره حق با شماست... " صد بار اگر توبه شکستی بازا "

میدونم سرم رو که بلند کنم، یکی جلوی در وایساده - با آغوش باز

سرم رو بلند کردم... 

کسی اونجا نبود.

...

داشتم چشم رو بر‌میگردوندم روی کاغذ

که وسطای راه چشم افتاد به جعبه ی مداد رنگی

سه تا مداد توش هست که ازشون میترسم

سیاه

سفید

خاکستری

ولی هنوز کلی مداد رنگی دیگه اون تو هست  که تا حالا بهشون فکر نکرده بودم...