مصاحبه با عباس....

چه رنجت بدم...دل بده تا پته دلمو واست رو كنم...(برگرفته از شعر مرحوم حسين پناهي)

 عباس ديوونه  يه آدم راستكيه راستكي بود تو يكي از اين محله هاي خر تو خر هيچكي به هيچكي  همين دور و برا كه يه قلم و يه دفتر تو دستش بود 

شعر ميگفت و راه ميرفت... راه ميرفت و واي ميستاد... واي ميستاد و داد ميزد ... داد ميزد و اشك ميريخت... اشك ميريخت و شعر ميخوند.

و اما مصاحبه با عباس...

عباس از زندگي چي ميخواي؟؟ آخه اينكه نشد  صبح به صبح بزني بيرون تو اين محله هاي

 بي در و پيكر و درندشت  و گز كني وجب به وجب  اين كوچه پس كوچه هارو

  يه دفتر و قلم بگيري دستت مضحكه يه مشت بي همه چيز بشي  و آخر شب

 بخزي تو لونه ات  ...؟؟؟

 چي گذشته بهت عباس ديوونه چي كاره اي لامذهب... ؟؟؟ 

عباس- فراق يار نه آن ميكند كه بتوان گفت....... حديث هول قيامت كه گفت واعظ شهر

 كنايتي است كه از روزگار هجران گفت.

عباس بيخيال  ما رو گرفتي بد رقما!!!! آخه تو گري گوري  كجا ميتونستي معشوق

 داشته باشي كه حالا از غم فراقش  ديوونه بشي و بزني  به  سيم آخر...؟؟؟ 

عباس-چو بشنوي سخن اهل دل مگو كه خطاست .... سخن شناس نه اي جان من خطا اينجاست.

ترش نكن بابا ... آره خوب من ديوم و ديو ها هم سخن نا شناسن اما 

 آخه  تو و عاشقي ؟؟؟ حالا عشقت كي بوده چي بوده؟؟ كجا بوده؟؟

اهل غمزه و عشوه بوده؟؟ كرشمه چي ؟؟  يه جفت چشم خمار سياه درشت چي؟؟؟ 

يه قد رعناي  بلند بالا چي؟؟ كمون ابروها ش كشتِت يا دشنه رقيبون؟؟؟

 آهاي عباس ديوونه لاجون!!؟؟؟ 

عباس-بتي دارم كه گرد گل ز سنبل سايبان دارد ... بهار عارضش خطي به خون ارغوان دارد.

 بازم عباس-خمار صد شبه دارم ششششرابخخخخخخخانه كججججججاااااست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 

عباس بيخيال  بسه گريه نكن بابا جيگرم آتيش گرفت  آخه مادر مرده  بسه ديگه

 اين قصه تكراري عاشق و معشوق بابا جون گير نده  يه نگاه به موهاي سپيدت بنداز 

 هي مرد پير شدي و همش داري تكرار ميكني  اين آغاز بي فرجامو بسه ديگه اين تكرار داره حالمو بهم ميزنه ...اووووووووق اوووووووووق... 

عباس- يك قصه  بيش  نيست غم عشق و اين عجب ..... كز هر كسي كه ميشنوم نامكرر است . 

بازم عباس-كوته نكند بحثِ سرِ زلف ِ تو حافظ....پيوسته شد اين سلسله تا روز قيامت.

بابا تو سواد داري ميفهمي خودتو زدي به خريت كه چي؟؟؟

 برو يه كاري شروع كن يه آستيني بالا بزن برو دور و برتو بهتر ببين

 خزيدي تو لونت و يه نيگاه به اون بالا بالا ها نميندازي...؟؟ 

 به قول يه بزرگي تو نشنفتي به جز بانگ خروس وخر در اين دهكوره دور افتاده از معبر

 چنين غمگين و ها يا هاي  كدامين سوگ ميگرياندت اي عبببببببببباس ديوونه؟؟؟

  برو از يه طرف ديگه يه يا علي بگو و

 يه زندگي ديگه اي رو  شروع كن.... عباس- اووووووووووق اووووووووووق

بازم عباس-از هر طرف كه رفتم جز وحشتم نيفزود.... زنهار از اين بيابان وين راه بي نهايت.

آخه الاق ِ الاف يه ذره هم فكر تو تو سرش هست .... ؟؟؟ 

اينهمه به آب و آتيش ميزني شعر ميگي داد ميزني راه ميري ساكت ميشي 

 آخه اين شعرا و اين حرفا جواب نداره؟؟؟؟ رواني  بيكار بي شعور...!!!

 آخه تا كي ميخواي بگي و بي جواب بموني...؟؟؟ 

عباس-حافظ به ادب باش كه واخواست نباشد....گر شاه پيامي به غلامي نفرستاد.

  عجب رويي داري بابا تو...؟؟!!

  بگذريم حالا ببينم يه عكسي نشوني دست خطي چيزكي هم داري ازش؟؟؟

  اگه عكسشو داشته.....

 عباس- حباب وار بر اندازم از نشاط كلاه.... اگر ز روي تو عكسي به جام ما افتد.

 نم نم ديگه خودمم داشتم از اين مصاحبه كسل كننده بي حادثه خسته

 ميشدم كه يه چيزي تو ذهنم درخشيد.... فرض كه اين عباس ديوونه

 راست راستي خاطر خواه بوده و هست اما   شك ندارم كه يه گافي داده كه 

 معشوقش گذاشته رفته و اين جوري بي سر و سامون و بي يار و غار

 تنهاش گذاشته به امون خدا آره منم يه چيزايي داره يادم مياد...

 

ديو-گرت هواست كه معشوق نگسلد پيوند..... نگاه دار سر رشته تا نگه دارد.

پي نوشت: كم رمقي قصه ها از بي حوصلگي خواننده هاشونه.

                   

                                                                                                               در پناه ديودادار.