داستانهاس کودکی

امروز یاد دوران کودکی و کارتون و کتابهای او دوران افتادم . چه دوران خوبی بود فارغ از هر هیا هویی واسه خودت زندگی می کردی اصلاٌ توجه نداشتی دورو برت چی میگذره خودت بودی و رویا های خودت که باهاشون زندگی میکردی و اصلاٌ و ابداٌ مسئولیتی نداشتی که بخاطرش کلی دروغ و دقل بیایی و هزارو یک نفرو بذاری سر کار که چی مثلاٌُ کار داری و گرفتاری.
خونه من جايي هست كه هر پري كه راه خونه‌اشو گم مي‌كنه، براش آرزوي خوب مي‌كنند. اما من راه خونه‌امو پيدا نمي‌كنم. تو خونه من وقتي روي زمين پا مي‌ذاري زمين سوراخ نمي‌شه، اصلا پات به زمين نمي‌رسه، من يك پری دریایم كه تو دلش پروانه هيچ وقت نمي‌ميره. اما راه خونه‌امو، راه بهشت رو گم كردم.شايد با خواندن نوشته بالا به ياد داستانهاي هانس‌ كريستين‌ اندرسن‌،نويسنده داستانهاي معروف دوران كودكي خودتان افتاده باشيد مثل دختر كبريت فروش و پري دريايي ....و يا ساده تر بگويم قصه شنگول و منگول.خاله سوسكه.دختر شاه پريون.و......افتاده باشيد .اينها همان قصه هايي هستند كه پدران و مادران ما و يا پدربزگها و مادربزرگها زماني كه كودك بوديم براي ما تعريف ميكردند و ما در ذهن خودمان اين شخصيت ها را تجسم ميكرديم و با انها زندگي ميكرديم با شخصيت هاي داستاني دوران كودكي مان همسفر شده پا به جهاني ماورائ اين جهان ميگزاشتيم و احساسي وصف نشدني درون ما ايجاد ميشد .شايد همه ما در جهان ماده ارزو داشتيم كه كه يكي از قهرمانان خيالي مان از سرزمين قصه ها به دنياي ما گام مي نهاد و ما را با خود به سرزمين ارزوها پيش فرشته هاي خوب و پاك ميبرد پيش شاه پريون.زماني كه كودك بودم همواره ارزو داشتم كه يك سرينتيپيتي داشته باشم هميشه به كونا حسوديم ميشد دوست داشتم با سرينتيپيتي مهربون به دنياي ماهي ها برم .اما وقتي بزرگ تر شدم .ديدم تمام اون شخصيت هاي پاك دوستداشتني تو دنياي خيالي خودم جاي خودشونو دادن به شخصيت هاي منفي همون روياهاي كودكي من اما چرا اين شخصيت هاي منفي و يا ادم بدها تو قصه ها تو دنياي واقعي هم هستند نميدونم ؟اي كاش ميشد فرشته دوست داشتني كارتون پينوكيو رو زنده كرد ؟ ای کاش میشود مثل پینوکیو پشت سر هم اشتباه کرد و خر شد بعد بیفتی تو دریا توسط یه نهنگ خرده بشی و وقتی از شکم نهنگ اومدی بیرون کلی تغییر کنی و آدم بشی دیگه اشتباهم نکنی ؟ ای کاش ...؟ ای کاش ...؟ ای کاش