هیس...
هیچی نگو...
فقط بذار آروم باشه...
آروم... آروم... آروم...
نه، به چیزی دست نزن.
آخه تازه داره به این وضع عادت می کنه.
چیزی رو جابجا نکن...
بذار اون موزیک همچنان پخش بشه !
می ترسم اگه قطعش کنی آرامشش بهم بخوره.
آخه میدونی!
شبیه شیشه شده که دیگه حتی طاقت یک ضربه ی ضعیف هم نداره...
تَرَک خورده... ایندفعه اگه بهش دست بزنی میشکنه.
قبلا همه چیز فرق داشت.
اون قوی بود.
یعنی در واقع قوی نبود؛ اون موقع هنوز نمیدونست چقدر شکنندست !
نه! توروخدا اون گل خشک رو از تو گلدون بر ندار...
بذار خرده هاش همونجوری کنار گلدون بمونه...
لب های سرخت رو نزدیک گلدون نبر.
حواست به نفس هات باشه...
نکنه گردوخاک نشسته رو گلبرگ های خشک رو بتکونی.
دیگه حتی سرخی ی خشک ِ زیر ِ گردوخاک ِ خاکستری هم اذیتش می کنه.
میبخشید هی منعت می کنم...
آخه حساس شده... میترسم آرامشش نابود بشه.
بذار- در- بسته بمونه...
جریان هوا، رقص ِ نور ِ آفتاب با گردوخاک توی هوا رو خراب می کنه.
نگاش کن! نگاش کن ببین چقدر آروم پشت میزش نشسته
تنها حرکتی که دیده میشه ته مانده ی دود ِ پیپشه... که نزدیک سقف حرکت می کنه...
او بالا رو نگاه کن...
نه... نه... نه... چرا اون کار رو کردی؟
مگه نگفتم هیچی نگو !!!
چرا از تابلوی نقاشی ی نیمه کارش پرسیدی؟
مگه نمیدونستی اون دیگه توان ادامه نداره!
حالا میخوای چیکار کنی؟
نزدیکش نرو... به خاطر خدا !
اون تازه داره عادت می کنه...
چیکارش کردی؟ چرا لبخند میزنه؟
ازت چی میخواد؟
خواست بغلت کنه؟
خوب، مگه ایرادی داشت؟
اون که کار بدی نکرد...
کجا میری؟
نه... نه...
اگه نمیخواستی بمونی چرا آرامششو بهم زدی؟
اون این همه هیجان رو از کجا آورد؟
نه...
کجا میری؟ وایسا.
نه... نه... نه...
در رو نبند
برگرد ببین چجوری چشاش دنبالته !
فقط یبار دیگه برگرد و لبخندش رو ببین که چقدر سخت داره خشک میشه...
دلت میاد بری؟
من که گفته بودم...
آخه کجا میری بیرحم!
چشاش رو نگاه کن! ببین چجوری داره تو اشکاش غرق میشه...
آخه چرا در رو پشتت اینقدر محکم کوبوندی؟؟؟
حد اقل میذاشتی فکر کنه تو فقط یه رویا بودی...
من که گفتم هیچی نگو...
فقط بذار آروم باشه
آروم... آروم... آروم...
۷ نظر:
...
البته سوء تفاهم نشه... من هنوز عاشقم ها.... :))
اون فقط پیپش شبیه من بود... :))
مرسی روحوجون که متن رو خوندی... :) مرسی از وقتت.
آروم آروم آرومم!
انقدر آروم که گاهی نمیتونم خودمو از صندلی چرخون زیرم (که نمیچرخه) یا این کادر شلوغ پشتم که پر از آدمای مشغولی ان که گویا دارن زندگی میکنن تشخیص بدم!
گاهی با تصویر پشت شیشه یکی میشم
گاهی با چیکه های بارونی که میان و میرن و دیگه نیستن!
گاهی با کوهی که همش یه جاست و میگن استواره!
گاهی با نوشته ی توی کتاب
گاهی با عکس رو دیوار
گاهی با خودم
گاهی با تو
گاهی باسیلی محکمی که میخوره توی گوشم
و برق از چشمام نمیپرونه چون قبلا پریده!
گاهی با سیل آبی که میریزه رو سرم و غرقم نمیکنه
گاهی با...
آروم آرومم
بیهوده تلاش میکنی
من با تلاش تو هم یکی شدم و نمردم!
آروم آروم آرومم
درو بکوب و برو و پشت سرتو نگاه نکن
چینیِ شکسته ترک نمیخوره که بترسی
قوی تر از اونیه که به چشم میاد
شکسته...
آروم آروم آرومم
آروووم باش
فقط نه به آرومی من...
آروم تر از این که باشی دیگه چیزی از آرامش نمیفهمی
باهاش یکی میشی
چیزی که نفهمیش خوشحالت نمیکنه
خوشحال که نباشی مثل اینه که
نباشی...
وقتی که نباشی
دیگه آرومم نیستی!
مردیوجان جونم... تو چینی ی شکسته نیستی... تو لطیفی... لطافت ترک نمیخوره... ممکنه مچاله بشه ولی بازم صاف میشه... :) مطمئنم که بازم صاف میشی و لذت لطافتت، هم خودت و هم دوستات رو شاد می کنه...
هرچقدر هم که به موندن روی لبه عادت کنی بالاخره یه وقتی می‌سری(سر می‌خوری)
حالا هی لق بزن و تصمیم نگیر.
فایده نداره.
اجازه نده تصادف یا ضعفت برات تصمیم بگیره...
بالاخره که چشمهایت سنگین میشه...
سقوط = 9/8 × سنگینی چشمهایت.
هرچند که:
" در سقوط افراد در چاه عشق ، قانون جاذبه تقصیری ندارد . ( آلبرت انیشتین )."
یه طرف رو انتخاب کن.
.
.
.
این آخرین فرصتت بود.
حالا با صیادان ِ قضا و قدر بساز.
كيف كردم از اين عاشقانه ات فرامرز...
دست مريزاد
ارسال یک نظر