قلعه نوشته ها

برفتم بر سر كوه بلندي....بشستم رو به ديوار آه چندي

زدم  ار همچو شير در بندي...نگفتي تا به كي دوري(ميخندي؟)

مرتيكه ميخندي؟

دارم داستان تاريخي ميگم باز ميخندي

چيش خنده داره

خو اين شعرو زمان بچگيم گفتم،اون موقع خان بودم،اما جوان هم بودم

اين شعرو در غم دوري گاو شيردهم گفتم،

داستان از اينجا شروع شد:

خب ميدوني من خان ديوه بودم،كلي غرورو از اين چيزا

گاوم،بهترين گاوم علف مسموم خورد و مرد(البته فكركونم كشتن)بگزريم..

رفتم به كوهو اون شعر مسخره رو گفتم،بعد يييهويي جدم "شيخ سوار بياباني" ظاهر شد،گفت:

تا به كي ار ار كني؟خوم يه گاو واست ميخرم،شيري،گوشتي،تپل،با حال ....م م م ،اين چه بويي كه مي ياد؟

گفتم:چه بويي!؟

گفت:نميدونم ،فكنم....

گفتم:جد جان شرافتن من نبودم

گفت:ميدونم،اما...

يه هويي يه جرقه به ذهنم زد

گفتم :شيخ تو تو كي هموم رفتي

گفت:جان مادرت سوال تاريخي نكن...