خشت اول.

دیومندان عزیز .... دی‌ی‌وا!

مرا ببخشید که اینچنین آشفته و آغشته به گرد و خاک به حضورتان آمدم.

چند وقتی بود که سرمان به ساختن بنایی جدید گرم بود(بنای دیولاخ خودمان را می‌گویم البته) و باتوجه به آنکه این سرمان همواره درحال بازی با آن دیگر سرمان است ، توفیق چندانی حاصل نشد.

لکن در بازگشت گفتیم حالا که کاری از دستمان برنیامده شرمسار باز نگردیم و از ستاره ای در سر راهمان یک مسافر کوچولوی پست چی با خود آوردیم
( البته بین خودمان بماند که دزدیدیمش و امیدواریم صاحب آن ستاره دل پریشان نشود... شما هم صدایش را در نیاورید).

به هر حال همانطور که خواهید دید، زین پس هر کلامی که در این لاخ پراکنده شود توسط پست چی مان به خانه های شما هم ارسال می‌شود.

فقط نکته ای می‌ماند که بدنیست بدانید.

با توجه به اینکه این پست چی دزدی است، و کمی خجالتی!

ممکن است خدمه نامه رسانتان ، آنرا به عنوان یک پست چی درست و حسابی تشخیص ندهند و نامه هایش را به صندوق نامه های فرعی تان (spam-junk-bulk) بیاندازند.

پس تا زمانی که پست چی درست و حسابی پیداکنیم لطف کنید آن صندوق ها را هم نگاه کنید و یا به خدمه نامه رسانتان بفهمانید که این پست چی هم پست چی خوب و معتبری است.

(بخصوص اگر خدمه تان از نوع این نره غول !YAHOO می‌باشد.
اما اگر شما هم خدمه ای چون آن چند ده هزار شگفتی Google دارید نگران نباشید
که او کمی معقول تر است و با پست چی های کوچک و خجالتی مهربان تر)

دیوار دورتان بگردد
دیوار چاردیواری

پانوشت : فکر کنم همچین خبری باید از طریق دیوان بیگ به اطلاعتان می‌رسید(هرچه باشد مساله درسطح دیولاخ است دیگر).
اما چون عجله دارم و باید بازهم بروم و شاید دیوان بیگ هم از این عمل سرخود ما راضی نباشد.
پس خودمان مستقیما جار زدیم.
البته این را هم بگویم که هرچه بدنبال دیوان بیگ گشتیم نیافتیمش. ظاهرا سر او هم چون سر ما سودازده است.
امیدوارم دیوان بیگ عزیز،این(هردو)گستاخی ما را ببخشد.