قاصدك

دويد به سمتم 
دستاش چنان به هم فشرده بود 
انگار مي ترسيد رازش از روزنه هاي ميون انگشتانش پرواز كنه 
با چنان هيجاني اسمم و صدا مي كرد 
كه قلبم با صداي پاش شروع كرد به دويدن 
نگاهمون كه به هم رسيد گفت 
ببين چي پيدا كردم! يه شاپرك! 
دست هاي به هم قفس شده اش رو كه ازهم باز مي كرد 
دل تودلم نبود الان مي پره! 
وقتي چشمم به نازك تن سپيد مويش افتاد 
دلم لرزيد 
گوشه عرق كرده دست هاي كوچيكش 
كز كرده بود و جُم نمي خورد 
دست هاش و تو دستم گرفتم و گفتم 
كوچولوي من! ايني كه تو دستت خوابيده 
يه قاصدكه! 
جوري نگاهم كرد كه فهميدم از حالا به بعد 
چشم هاش معني دلتنگي رو مي فهمه و 
دست هاش پي دوستي كه دستش رو رها كرده نامه نمي نويسه 
همه حرفاي نگفتش و تو گلوش جمع مي كنه 
تا دل به دل قاصدكي بسپاره كه دل به پرواز داره 
تا شايد روزي جايي چشم تو چشم دوستش بدوزه و هيچي نگه! 
اگه برگشت بگه كه حال چشم هاش خوب بود يا نه؟! 
گفتم قاصدك دلش به آسمون بسته است 
هرچي دوست داري خدا بشنوه رو تو گوشش بگو و بزار بره 
بي هيچ حرفي به سمت حياط رفت 
. 
. 
.
...آي دا