دیوهای عزیز دیوااااا
زمانی که وارد سرزمین دیولاخ شدم به من گفتند که دیولاخ قانون ندارد . یسیار خرسند گشتم چراکه من دیوی هستم گریزان از قانون و هر چه باید و نباید پس گوشه ای آرام یافتم و به چرت زدن پرداختم ناگهان یک دیو که نمی دانم که بود اما یقینا دیو بود زمزمه ای کرد ، " هان ای دیوا در میان آدمیان زنده بودی ولکن اینجا زندگی کن !" من هم که برای فهمیدن هر چیز باید به دور دست ها خیره شوم آنقدر خیره شدم که اشک از چشمانم آمد . اشک آمد و آمد تا سرانجام فهمیدم آنچنان از فهمیدن شادمان شدم که نمی دانم چرا سرم شکست ؟
ولی حالا به همه دیوهای شکل خودم می گویم من از زنده بودن دست کشیده ام و زندگی می کنم شما هم اینکار رو بکنین خیلی خوبههههه